Gezichtsreconstructie’s van Sigmund Mathias volgens de methode Poller.

‘Het aan den Zuiderzeedijk te Amsterdam gevonden kinderlijkje’, Zo kopte een dagblad in 1929 over de in het IJ gevonden levenloze lichaampje van de tweeënhalf jaar oude Sigmund Mathias. Naar aanleiding van de vondst van het kindje had Christiaan Jacobus van Ledden Hulsebosch, adviseur  technisch wetenschappelijke recherche, een gezichtsreconstructie gemaakt voor herkenning omdat de identiteit van de peuter nog niet was vastgesteld. In de collectie van Korpora bestaan twee gezichtsreconstructies (met objectnummers 13128 en 4025) vervaardigd van gips volgens de methode Poller. Deze methode was vernoemd naar de uitvinder Alphons Poller (1879-1930) waarbij het gips van de afgietsels niet hard werd en brak. Hij bedacht namelijk een nieuwe substantie die hij ‘negocoll’ noemde en waarvan hij de samenstelling geheim hield. Deze substantie bracht hij laag na laag aan op het object. De massa bleef elastisch waardoor het verwijderen ervan makkelijk verliep. De methode werd door politiekorpsen wereldwijd toegepast.

De twee afgietsels in de collectie van Korpora laten een gezichtsreconstructie vóór en na de Leichentoilette (toonbaar maken van het dode lichaam) zien. Hiervan werden foto’s gemaakt en op het opsporingsaffiche (objectnummer 18018.197) geplaatst.

Uiteindelijk leidde niet de gezichtsreconstructie afgebeeld in het opsporingsbericht naar de van oorsprong Duitse daders, maar een kinderwagen waarin het kinderlijkje werd vervoerd. De hoofdschuldige van deze weerzinwekkende moord was de vader van Sigmund met medeplichtigheid van zijn vrouw. Deze Pruis mishandelde zijn zoontje meerdere malen en dumpte samen met zijn vrouw het levenloze lichaampje in het IJ waar het door passanten werd ontdekt. Het stel werd in Dortmund gearresteerd. De ‘Kindermord-Affäire’ baarde ook in Duitsland veel opzien en haalde de Duitse publiciteit.