Het persoonsensemble van J. Nuytinck, Stafadjudant Rijkspolitie (1918-1991)

De objecten bieden de mogelijkheid om  het werkzame leven van Nuytinck grotendeels te reconstrueren. Zo werd hij, Johannes Nuytinck, in 1918 in het dorpje Philippine in Zeeuws-Vlaanderen geboren. Als zoon van een kapitein op een mosselschip was het een bijzonderheid dat Johannes de M.U.L.O. kon doorlopen. In die tijd was dit samen met de H.B.S. voornamelijk voorbehouden aan kinderen van notabelen. Op zijn achttiende jaar ontving hij zijn oproep als dienstplichtige om in 1938 te worden geplaatst bij het Korps Motordienst, waar hij in de rang van korporaal van 19 april tot en met 17 maart 1939 diende.

Tijdens het vervullen van zijn diensttijd behaalde hij het diploma voor het besturen van een motorrijwiel. Gedurende de mobilisatie en de oorlogsdagen in mei 1940 diende Nuytinck bij het Depot Politietroepen waarmee zijn eigenlijke politiecarrière begon. Na de capitulatie van het Nederlandse leger en demobilisatie ervan in juli 1940 brak zijn diensttijd bij de Marechaussee aan, die hij van 15 augustus 1940 tot aan het einde van de Duitse bezetting in 1945 heeft vervuld. In zijn persoonlijke notities schreef Nuytinck dat de omgang met collega’s ‘fijn’ en met meerderen ‘soepel en respectvol’ verliep. Hij moest zeker in het begin het ‘marechaussee zijn’ nog eigen maken. Achtereenvolgens diende hij bij de Ie en IVe divisie, politie motordienst en weer bij de IVe divisie in de plaatsen Breda en Eindhoven.

Na de Bevrijding volgde Nuytinck een opleiding om met naoorlogse wetten en voorschriften kennis te maken. Nuytinck zegt hierover het volgende: ‘Ik hoop echter dat die tijd gauw voorbij moge zijn (die tijd is wel nuttig maar niet aangenaam) en dat we dan naar de brigades teruggeplaatst mogen worden om daar het wel en wee van het wapen te mogen beleven, dat toch den meesten onzer trekt […]’

Op 1 januari 1946 trad hij in dienst bij de Rijkspolitie in de rang van wachtmeester 1^e klasse en behaald hij het diploma autobesturen. Hij reed af in een Willy’s Jeep.

Zeven jaar later was Nuytinck getuige van de meest grootschalige ondersteuning- en hulpactie in de geschiedenis van het korps rijkspolitie (1945-1994), namelijk bij de Watersnoodramp van februari 1953. Nuytinck roemde eind jaren vijftig in een krantenbericht de mobilofoon, die tijdens de ramp uitstekende dienst had gedaan, waardoor collega’s direct naar bedreigde plaatsen konden worden uitgestuurd. De rijkspolitie verleende in deze periode noodhulp en begeleidde de evacuatie van de plaatselijke bevolking naar hoger gelegen gebieden om zo  verkeerschaos en ordeverstoring te voorkomen. Verder hadden ze een toezichthoudende taak bij de distributie van voedingsmiddelen, fungeerden ze als gids voor hulpverleners, militairen en transporten met hulpgoederen. Daarnaast vonden er surveillances plaats en werden  bewakingsdiensten gelopen tegen plunderingen en hielpen ze bij de berging en identificaties van de slachtoffers van de ramp. Voor zijn inzet in het rampgebied kreeg Nuytinck nadien een oorkonde uitgereikt.

Gedurende zijn diensttijd heeft Nuytinck veel verschillende sporten op fanatieke wijze beoefend. Zo deed hij aan zwemmen en Judo en reed hij in 1955 met collega’s mee in een equipe met motorzijspan. Voor een van de sporten kreeg hij in 1954 zelfs een vaardigheidsdiploma uitgereikt van het Nederlands Olympisch Comité vergezeld van een bijbehorende draagmedaille.

Begin jaren zestig begeleidde Nuytinck, inmiddels bevorderd tot opperwachtmeester en geplaatst bij het district rijkspolitie te Breda, met twee collega’s op de motor een opmerkelijk transport tussen Antwerpen en Dongen in Noord-Brabant. Op deze route werd namelijk de grootste flessen spoelmachine ter wereld vervoerd met een omvang van 15 m lengte, zes meter breed en vier meter hoog met een totaal gewicht van 102 ton. Deze was bestemd voor Van Tuyn’s Limonadefabrieken en Distilleerderijen N.V. te Dongen.

Op 1 juni 1978 ging de zestigjarige J. Nuytinck, inmiddels stafadjudant bij de rijkspolitie op het districtsbureau te Breda, met functioneel leeftijdsontslag. De laatste jaren voor zijn pensioen was de adjudant hoofd van de sectie algemene dienst en plaatsvervangend hoofd van het stafbureau geweest. Voor zijn veertig jaar lange trouwe dienst ontving hij de gouden eremedaille van de Orde van Oranje-Nassau. Zijn districtschef prees hem vervolgens met de woorden: ‘U bent een van de zware kanonnen van onze staf, een man die gezagsgetrouw en onopvallend zijn werk doet’, ‘Uw naam was goed en u droeg gezag en respect met u mee’.